Historia szkoły w Bielczy

Szkole w Bielczy minęło już  160 lat gdyż powstała w 1848r. jako filia szkoły parafialnej w Borzęcinie. Początkowo była szkołą  jednoklasową o jednym nauczycielu. W roku 1893 zostaje przemianowana na szkołę  dwuklasową i od tej pory uczy co najmniej dwóch nauczycieli. Taki stan organizacyjny istnieje do  września 1926 roku kiedy to przekształcono szkołę na czteroklasową. Natomiast 26 sierpnia 1929 roku Kuratorium Okręgu Szkolnego w Krakowie wydało orzeczenie w sprawie organizacji pięcioklasowej Publicznej Szkoły Powszechnej w Bielczy. Na początku lat 30-tych szkoła była sześcioklasowa, jednak młodzież chcąc podjąć naukę w szkołach ponadpodstawowych musiała ukończyć siódmą klasę w Borzęcinie lub w Tarnowie, co było w tym czasie dość uciążliwe i kosztowne szczególnie dla dojeżdżających do Tarnowa. Sytuacja ta prawdopodobnie nie trwała długo gdyż kolejna ustawa o ustroju szkolnictwa z dnia 11 marca 1932 r. zmieniła wcześniejsze przepisy, artykuł 5 i 6 ustawy brzmi „nauka w zakresie szkoły powszechnej jest obowiązkowa a obowiązek szkolny trwa dla każdego dziecka lat siedem” Od roku szkolnego 1966/67 zgodnie       z reformą oświaty szkoła stała się ośmioklasowa, a od 1999r. kolejna reforma oświaty ustanowiła zamiast ośmiu klas szkoły podstawowej dwa etapy edukacyjne– sześcioklasową szkołę podstawową i trzech letnie gimnazjum. Przez pierwsze 3 lata od wejścia w życie reformy oświaty czyli w latach 1999-2002 w Bielczy funkcjonowała filia gimnazjum w Borzęcinie. Od 1 września 2002 r. w Bielczy utworzono Zespół Szkół w skład którego wchodzi  Szkoła Podstawowa i Gimnazjum. Istnieje przypuszczenie jednak nieudokumentowane, że pewne formy nauczania – religii, pisania i czytania mogły odbywać się wcześniej, nawet jeszcze w XVIII wieku. Przemawia za tym prawdopodobne istnienie już w XVIII wieku pierwszego drewnianego budynku szkoły. Obecny budynek szkolny jest trzecim od początku istnienia szkoły w Bielczy. Wygląd pierwszego budynku opisuje były uczeń Stanisław Trytek w swoich wspomnieniach z roku 1896 pt. „Idziemy do szkoły” „Został on wybudowany prawdopodobnie w pierwszych dziesiątkach XVIII wieku, a może jeszcze w XVII wieku - był drewniany kryty gontem z dwiema salami lekcyjnymi        i mieszkaniem dla kierownika szkoły oraz małym pokoikiem dla drugiej siły nauczycielskiej. Przed budynkiem szkolnym znajdował się ogrodzony sztachetami ogródek warzywny. Przed wejściem do budynku był ganek (altana) osłonięta dziką winoroślą. Budynek szkolny zaopatrzony był  w wieżyczkę, w której znajdował się dzwonek alarmowy. Na pół godziny przed ósmą odzywał się donośnie wzywając młodzież na naukę. Było to urządzenie i praktyczne i pożyteczne, gdyż we wsi brak było w tym czasie zegarów, a i młodzież szkolna, która już od wczesnych godzin rannych zajęta była paszeniem bydła na polu, miała czas na sprowadzenie krów do stajni i udania się do szkoły na naukę”. Budynek ten spłonął podczas dużego pożaru wsi w 1921 roku wraz z całą dokumentacją szkoły. Od pożaru do 1930 r. nauka odbywała się w pomieszczeniach wynajętych od mieszkańców. Dopiero w 1930r. oddano do użytku drugi budynek szkoły murowany o 5 pomieszczeniach do nauki (obecna stara szkoła). Na parterze mieściły się 2 sale lekcyjne i kancelaria, (służąca równocześnie za pokój nauczycielski) oraz mieszkanie dla kierownika szkoły składające się z kuchni i dwóch pokoi. Po zlikwidowaniu mieszkania kierownika                 i adaptacji tych pomieszczeń dla potrzeb szkoły, większy pokój przeznaczono na pokój nauczycielski, a dwa mniejsze wykorzystywane były na zajęcia w małych grupach np. zajęcia wyrównawcze, koła zainteresowań itp. Na piętrze zlokalizowane były 3 sale lekcyjne i biblioteka.  Na parterze i na piętrze pewną ilość zajmowały nieodzowne lecz bardzo małe korytarze. Budynek nie posiadał centralnego ogrzewania i sanitariatów wewnątrz, popękany strop groził zawaleniem, był zawilgocony i zagrzybiony, panowała w nim ogromna ciasnota. Warunki nauki i pracy w tym obiekcie były bardzo trudne i to one zmusiły społeczeństwo oraz władze do podjęcia inwestycji na miarę obecnych czasów. Starania o budowę nowej szkoły (trzeciego budynku) rozpoczęto   w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku, natomiast w latach osiemdziesiątych opracowano projekt bardzo pięknego, nowoczesnego kompleksu oświatowego składającego się z trzech segmentów: administracyjno - socjalnego, dydaktycznego      i sali gimnastycznej. W 1988r. wydano pozwolenie na budowę, a w 1990r. za środki pochodzące z Urzędu Wojewódzkiego rozpoczęto budowę – wykonano fundamenty budynku dydaktycznego.  W 1994 r. dzięki dotacji celowej 1 miliarda starych złotych z Ministerstwa Edukacji Narodowej rozpoczęto budowę drugiego budynku administracyjno - socjalnego. W 1995r. rozpoczęto budowę sali gimnastycznej. Budowę tę można było kontynuować za otrzymaną kolejną dotację celową                   z Ministerstwa Edukacji Narodowej w kwocie 2 miliardy starych złotych oraz zaplanowanej dotacji w kwocie 262,7 tyś. PLN z Urzędu Kultury Fizycznej                  i Turystyki. W 1997 r. budowę sali zasila następna  dotacja  z Ministerstwa Edukacji Narodowej w  kwocie 140 tyś. PLN. 19 lutego 1998 r. oddano do użytku piękną salę gimnastyczną pierwszą w gminie Borzęcin i jedną z ładniejszych w regionie. Nareszcie skończyły się uciążliwości występujące podczas lekcji wychowania fizycznego szczególnie podczas niesprzyjających warunków atmosferycznych. Przez okres 1.5 roku przechodzono na lekcje WF-u ze starej szkoły do sali gimnastycznej.  Od września 1999 r. ze względu na bardzo trudne warunki nauczania w starej szkole nauka odbywała się już w części będącego nadal w trakcie budowy od 1990 r. nowego obiektu. Uczniowie posiadali do dyspozycji salę gimnastyczną oraz użytkowano jedną cześć budującego się obiektu (budynek dydaktyczny), w którym mieściło się 8 sal lekcyjnych, biblioteka w zaadaptowanej części korytarza oraz mała pracownia komputerowa, kancelaria i szatnie dla uczniów zlokalizowane były w pomieszczeniach zastępczych (zaplecza przy klasopracowniach). Pomimo, że warunki do nauki            w porównaniu ze starą szkołą znacznie się poprawiły, to nadal były dość trudne, miała miejsce dwuzmianowość. 1 września 2003 r. nastąpiło oddanie nowego skrzydła szkoły, w którym znajdują się dodatkowo 3 sale lekcyjne (dla Gimnazjum), biblioteka z czytelnią wyposażona od grudnia 2007 r. w Internetowe Centrum Informacji Multimedialnej (4 komputery oraz laserowe urządzenie wielofunkcyjne), za pomocą którego uczniowie korzystają z zasobów sieci Internet pogłębiając wiedzę                     i przygotowując się do zajęć lekcyjnych, sala komputerowa z 19 komputerami podłączonymi do Internetu, a od 1 września 2007 r. po otrzymaniu dodatkowo nowej pracowni komputerowej uczniowie mają do dyspozycji 24 komputery, tak że podczas lekcji informatyki każdy uczeń pracuje przy jednym komputerze, pokój nauczycielski, pokój dla dyrektora, zastępcy, sekretariat, archiwum, gabinet lekarski, sklepik uczniowski, szatnie dla uczniów, pomieszczenie dla koła zainteresowań   i na zajęcia dydaktyczno - wyrównawcze, w jednej z sal zaplanowane jest zorganizowanie Izby Pamięci Narodowej. Teren szkoły został ogrodzony, wykonano drogi, parkingi              i chodniki. Urządzono teren rekreacyjno - sportowy obok szkoły: wykonano boisko do piłki nożnej, boisko do plażowej piłki siatkowej, skocznie do skoków w dal i rzutnie do rzutów kulą, zagospodarowano otoczenie szkoły. W latach 2008-2009 planowana jest przy udziale środków Unii Europejskiej modernizacja terenu sportowego poprzez dobudowę boiska do piłki ręcznej i koszykowej oraz bieżni, a na boisku do piłki nożnej położona zostanie nawierzchnia ze sztucznej trawy. Został już opracowany projekt na wykonanie tego zadania. Warunki do nauczania są bardzo dobre - brak tylko warunków do uruchomienia stołówki (gorący posiłek). Szkoła w Bielczy rozwija się stając się placówką nowoczesną nie tylko pod względem bazy ale osiąga wiele sukcesów – uczniowie uzyskują wysokie wyniki z egzaminów zewnętrznych (sprawdzian po szóstej klasie szkoły podstawowej i egzamin po gimnazjum), posiada finalistów i laureatów w konkursach przedmiotowych organizowanych przez Kuratora Oświaty. Uzyskuje dobre wyniki we współzawodnictwie sportowym. W rywalizacji na  szczeblu gminy (różne konkursy plastyczne, mistrza intelektu) często odnosi zwycięstwa. Szkoła w Bielczy stosuje także nowoczesne formy nauczania – uczniowie począwszy od 2002 roku przez kolejne 4 lata wyjeżdżali na „zielona szkołę” nad morze do miejscowości Karwia i Mrzeżyno, a przez 2 następne na Mazury do Mrągowa i Rucianego – Nida. W czerwcu 2008 roku „zielona szkoła” odbyła się ponownie nad morzem w Jastrzębiej Górze. W bieżącym roku szkolnym (czerwiec 2009 r.) planuje się kolejny  wyjazd na Mazury. Podczas zielonej szkoły większość zajęć odbywa się w terenie, co umożliwia połączenie nauczania (zdobywania wiedzy praktycznej w środowisku)  z wypoczynkiem, a także przynosi korzyści zdrowotne. W ciągu 160 lat nauka nie odbywała się w roku szkolnym 1921/1922 (po pożarze szkoły) i miało miejsce kilka krótkich trwających od kilku dni do kilku tygodni przerw w nauce spowodowanych dużymi mrozami i brakiem opału bądź zakwaterowaniem w budynku szkolnym wojsk podczas wojny czy epidemią chorób zakaźnych. Od początku istnienia szkoły do chwili obecnej przepracowało oraz pracuje nadal 121 nauczycieli, kierowało szkołą 23 kierowników i dyrektorów. Od pożaru szkoły zachowała się dokumentacja, według której od początku roku szkolnego 1923/1924 do chwili obecnej ukończyło szkołę 2142 uczniów. Spośród absolwentów szkoły wielu ukończyło studia wyższe, wyjątkową chlubą szkoły jest pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego prof. dr hab. Tadeusz Pilch, wybitny naukowiec, dwukrotny Wiceminister Edukacji Narodowej, który w dużym stopniu przyczynił się do powstania obecnego kompleksu oświatowego poprzez dotację do budowy z budżetu centralnego w latach 90-tych. Społeczność szkolna wdzięczna jest władzom samorządowym z Wójtem Januszem Kwaśniakiem na czele za rozwiązanie zaniedbanego w przeszłości problemu stanu bazy oświatowej w Bielczy poprzez dokończenie przedłużającej się budowy obecnego obiektu szkolnego, jednego z nowocześniejszych i piękniejszych obiektów w regionie na miarę oczekiwań spełniającego wymagane standardy XXI wieku. Na dużej działce Zespołu Szkół liczącej ponad 2 ha znajdują się dwie ciekawe i pamiątkowe rzeczy: pień dęba, który posiadał dużą wartość przyrodniczą - spełniał już dolne normy pomnika przyrody, był pieczołowicie chroniony podczas budowy szkoły, jednak w wyniku nierozsądnie prowadzonych prac związanych z wodociągowaniem miejscowości Bielcza w 1998 r. zlikwidowano odwadniający rów i nadmiar wody spowodował obumarcie około 80 - letniego dęba. Druga rzecz to niespotykanych w okolicy rozmiarów głaz granitowy ważący około 7-8 ton prawdopodobnie pochodzenia skandynawskiego, a  przeniesiony na nasz teren przez lodowiec około 500 tysięcy lat temu. Został odkryty przez nauczyciela Zespołu Szkół Jerzego Wołka na terenie Maszkienic. Plan przewiezienia i ustawienia na placu szkolnym okazał się możliwy dzięki przychylności właścicieli działek przez które musiał przejechać ciężki sprzęt (dźwig i duży samochód ciężarowy). Mieszkańcom Maszkienic Panu Mieczysławowi Kądziołka i Grochola za życzliwość dyrekcja szkoły składa podziękowanie. Kamień ten obecnie stanowi element ozdobny, a w przyszłości związany będzie z upamiętnieniem Patrona Zespołu Szkół nad którego  wyborem rozpoczną się prace (czynności proceduralne). W czerwcu 2007 r. zasadzona została przed budynkiem szkolnym 1-dno roczna sosna, która wyrosła z nasion sosny piskiej pobłogosławionych przez Ojca Świętego Benedykta XVI w czasie Pielgrzymki do Polski, w dniu 26 maja 2006 roku podczas Mszy Świętej na Placu Piłsudskiego w Warszawie. Sadzonkę sosny otrzymaliśmy  z Nadleśnictwa Maskulińskie z siedzibą w Rucianem-Nidzie podczas pobytu na zielonej szkole i zwiedzania zabytkowej wyłuszczarni nasion jednej z najstarszych  w Polsce zbudowanej w latach 1890-92. Szkoła działa również aktywnie w kierunku pozyskania i zagospodarowania na działalność, edukacyjną środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Społecznego. Grupa nauczycieli pod kierunkiem Magdaleny Kawa przystąpiła na początku 2007 r. do opracowania wniosku na projekt „Bielcza-nasza multimedialna wieś”, który uzyskał pozytywną kwalifikację komisji w maju,  w wakacje rozpoczęto wstępne przygotowania do wdrożenia natomiast program realizowano od września do końca grudnia 2007 r. W ramach projektu Publiczne Gimnazjum otrzymało do wykorzystania 30 tyś. zł. Za środki te zakupiono kamerę oraz aparat cyfrowy, materiały papiernicze i informatyczne. Odbywały się kółka zainteresowań oraz warsztaty, uczniowie wyjeżdżali do muzeów i teatru oraz uczestniczyli w 3-dniowej wycieczce do Warszawy. Szkoła prowadzi ciekawa stronę internetową www.bielcza.edupage.org , na której można zapoznać się z organizacją,  pracą  i aktualnościami szkoły. Istnieje możliwość ściągnięcia planu lekcji na komórkę oraz sprawdzić na bieżąco zastępstwa za nieobecnych nauczycieli. Od września 2008 roku został wprowadzony w naszej szkole jako jedynej w powiecie brzeskim i nielicznych szkołach w Polsce oprócz szkół w Warszawie tzw. E – dziennik czyli elektroniczny system kontroli frekwencji i postępów w nauce. Dzięki temu rodzice w każdej chwili będąc w domu czy przebywając za granicami kraju mogą uzyskać informacje o postępach dziecka w nauce, obecności w szkole i.t.p. Również od początku nowego roku szkolnego 2008/2009 został w szkole zainstalowany monitoring wizyjny, który rejestruje przez cała dobę wszelkie zdarzenia na zewnątrz i wewnątrz budynku, dzięki czemu poprawił się stan bezpieczeństwa w szkole. Aktualnie Ministerstwo Edukacji Narodowej przygotowuje do wdrożenia od 1 września 2009 roku kolejną reformę systemu oświaty, której ma przyświecać hasło „Edukacja Skuteczna, Przyjazna i Nowoczesna „ Możemy powiedzieć, że wiele tych cech nasza Szkoła już posiada.  Obecnie praca   w szkole o bardzo dobrych warunkach lokalowych z aktywnym i kompetentnym Gronem Pedagogicznym przynosi wiele zadowolenia i satysfakcji, szczególnie że uczniowie nie sprawiają większych trudności wychowawczych. Nasza szkoła jest przyjazna dla uczniów, a uczniowie czują się w niej bezpiecznie.